بررسی تأثیر آموزش معنا- محور بر صمیمیت زناشویی زنان

زمینه: صمیمیت در روابط زناشویی، به صورت الگوی رفتاری بسیار مهمی مفهوم­سازی شده است که بر پایه پذیرش، رضایت خاطر و عشق شکل می­گیرد و این عشق مسیری به سمت زندگی پُرمعناست.   هدف: مطالعه حاضر به منظور تعیین تأثیر آموزش معنا- محور بر صمیمیت زناشویی زنان انجام شد.   مواد و روش­ها: این مطالعه نیمه تجربی، بر روی 24 نفر از زنانی انجام شد که به یکی از خانه­های سلامت منطقه 7 شهر تهران مراجعه و به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. این زنان به طور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. ابزار اندازه­گیری پرسش­نامه صمیمیت زناشویی بود که به صورت پیش آزمون- پس آزمون در هر دو گروه تکمیل شد. گروه مداخله در10 جلسه آموزش مبتنی بر رویکرد معنا- محور شرکت کردند. داده­ها با روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.   یافته­ها: پس از تعدیل نمره­های پیش آزمون، اختلاف معنی­داری بین آزمودنی­های دو گروه وجود داشت (637/0=2 ƞ partial 05/0 p < ، 922/36=(1،21) f ). نمره­های میانگین تعدیل شده نشان داد که صمیمیت زناشویی گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد پس از اجرای متغیر مستقل افزایش یافت.   نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، داشتن معنای مشترک در زندگی زناشویی می­تواند به عنوان روشی برای افزایش روابط صمیمانه بین همسران به کار رود.